Als technology volledig is geaccepteerd, wordt het vaak niet meer als techiek ervaren. Het voelt dan als deel van jezelf. Mannen spreken vaak over de auto in de eerste persoon enkelvoud: ik rij dan... Ze ervaren de auto letterlijk als deel van zichzelf. Het heeft jaren geduurd voordat het zover was. Eind jaren zestig kochten mijn ouders hun eerste auto. In de straat waren er toen nog veel mensen die geen auto hadden...
Met de GSM is het wat dit betreft heel snel gegaan. Ik kocht mijn eerste mobiel in 1999. Binnen tien jaar tijd is het bezit van een mobieltje ook voor mij gaan behoren tot de eerste levensbehoeften. Wie -in Nederland- heeft er nog geen mobiel.
In de laatste paar jaren is het merk van groot belang geworden. Er is een groep 'gelovigen' rond de i-Phone gevormd. Mensen hebben zakken waar ze het ding in mee kunnen dragen, maar ze lopen zonder dat zij hetzelf beseffen met hun mobiel in de hand rond. Het is een deel van henzelf geworden.
De nieuwe campagne van Hi laat dit goed zien. Mobieltje kwijt, geheugen kwijt!
Bas Haring schreef in de volkskrant van zaterdag 19 september 2009 een bijzonder leuke en illustratieve column onder de titel 'Het geheugen van de waterkraan' (link wordt later toegevoegd) Hij bekijkt het onderwerp vanuit zijn perspectief als filosoof.
Hij probeert een antwoord te geven op de vraag of er in de toekomst een uitbreiding van het interne (menselijke) geheugen zal komen of dat het altijd een vorm van extern geheugen zal blijven.
Dat we meer en meer gaan leunen op de extra mogelijkheden die we creeeren met behulp van assistive technology staat inmiddels vast. In de lessen 'Signaleren en analyseren van verschillen' op Hogeschool Domstad hebben we in de afgelopen weken dit onderwerp even aangeraakt. De ontwerper van deze lessen Gerard Dummer publiceerde er over op zijn blog.
In een eerdere blogpost schreef ik over het zesde zintuig. Mobiele technologie maakt het ons mogelijk om informatie te delen, te zoeken, te verwerken Anytime, Anywhere with Anyone.
Maar ook de functies van het nieuwe Google Wave zullen we gaan ervaren als assistive technology. De vertaaltool en Spelly, het spellingscontrole deel uit Google Wave dwingen ons tot een aanpassing van het onderwijs. Wat Wave doet hoeven we immers niet zelf meer te kennen cq kunnen? Of...
Ik draag al tweeenveertig jaar een bril, mijn moeder en zus zijn voor hun gehoor en communicatie al bijna net zo lang afhankelijk van een gehoorapparaat. "So, what's new? It's just an extended version"
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten