Opa leert ons...
en Opa leert ons nog meer....
donderdag 14 april 2011
donderdag 7 april 2011
donderdag 10 maart 2011
Motivatie...
Dan Pink hield in juli 2009 een prachtige TED talk met als titel: 'de verrassende wetenschap over motivatie'.
Over dit onderwerp publiceerde hij ook een prachtig boek met als titel 'Drive'.
Hij deelt een paar verrassende inzichten met ons, alleen daarom al moet je onderstaande filmpjes met grote aandacht bekijken!
Maar wat mij bezig houdt is wat zijn conclusies betekenen voor het onderwijs.
Dan Pink geeft aan dat er drie factoren zijn die het resultaat positief beinvloeden, drie factoren die het resultaat gericht werken van mensen positief stimuleren.
1. Autonomie (zelfsturing)
2. Vakmanschap (dat wat je goed kunt)
3. Doel (zingeving)
Opmerkelijk is dat er in dit lijstje een heleboel voor de hand liggende factoren (zoals o.m. beloning) ontbreken!
In eerdere bijdragen heb ik het profiel van de Netwerklerende geschetst. Deze 'nieuwe lerende' (een bijzonder vage term die het onderscheid dient t.o.v. de persoon die in oude fysieke instituties les krijgt aan de hand van vooraf vastgestelde curricula)verrijkt zijn/haar eigen competenties vooral op eigen initiatief (zelfsturing). Deze nieuwe lerende zoekt de groei in wat hij/zij kan (Vakmanschap). Hij/zij draagt bij aan de (digitale) groep waartoe hij/zij is gaan behoren en laat zich raadplegen als een bron voor anderen, omdat hij/zij op die manier groei in kwaliteit voor de gehele groep stimuleert (Zingeving)...
Als we de groei en ontwikkeling van jonge mensen willen stimuleren moeten we ons dus richten op deze drie kernfactoren, daarbij uitgaande van de Lerende...
Zouden de denkbeelden van Dan Pink op die manier ons onderwijs kunnen versterken? Of deden we het al op zijn manier...?
Een prachtige animatie...
TED Talk (zeer de moeite waard en afwijkend van bovenstaand filmpje)
Over dit onderwerp publiceerde hij ook een prachtig boek met als titel 'Drive'.
Hij deelt een paar verrassende inzichten met ons, alleen daarom al moet je onderstaande filmpjes met grote aandacht bekijken!
Maar wat mij bezig houdt is wat zijn conclusies betekenen voor het onderwijs.
Dan Pink geeft aan dat er drie factoren zijn die het resultaat positief beinvloeden, drie factoren die het resultaat gericht werken van mensen positief stimuleren.
1. Autonomie (zelfsturing)
2. Vakmanschap (dat wat je goed kunt)
3. Doel (zingeving)
Opmerkelijk is dat er in dit lijstje een heleboel voor de hand liggende factoren (zoals o.m. beloning) ontbreken!
In eerdere bijdragen heb ik het profiel van de Netwerklerende geschetst. Deze 'nieuwe lerende' (een bijzonder vage term die het onderscheid dient t.o.v. de persoon die in oude fysieke instituties les krijgt aan de hand van vooraf vastgestelde curricula)verrijkt zijn/haar eigen competenties vooral op eigen initiatief (zelfsturing). Deze nieuwe lerende zoekt de groei in wat hij/zij kan (Vakmanschap). Hij/zij draagt bij aan de (digitale) groep waartoe hij/zij is gaan behoren en laat zich raadplegen als een bron voor anderen, omdat hij/zij op die manier groei in kwaliteit voor de gehele groep stimuleert (Zingeving)...
Als we de groei en ontwikkeling van jonge mensen willen stimuleren moeten we ons dus richten op deze drie kernfactoren, daarbij uitgaande van de Lerende...
Zouden de denkbeelden van Dan Pink op die manier ons onderwijs kunnen versterken? Of deden we het al op zijn manier...?
Een prachtige animatie...
TED Talk (zeer de moeite waard en afwijkend van bovenstaand filmpje)
donderdag 20 januari 2011
de nieuwe basisvaardigheden...?
Vandaag kreeg ik van allerlei kanten dezelfde notificatie in mijn email.
Jonge kinderen kunnen eerder en beter overweg met een webbrowser, dan dat zij hun veters kunnen strikken.
Wat ik in mijn eigen omgeving al langer zag, wordt nu door een groot onderzoek onder 2200 moeders met kinderen van twee tot vijf jaar oud in de Verenigde Staten, Canada, Europa, Japan, Australië en Nieuw-Zeeland bevestigd.
Op oudjaarsdag kwamen wij met de ICE terug uit Duitsland.
Voor ons zat een jong ouderpaar met een peuter van naar schatting 8 maanden.
Om het kind bezig te houden werd het de iPhone van papa voorgehouden. Met hun drieén waren ze ingespannen de 'Angry Bird'game aan het spelen.
Het meisje wist exact wat ze moest doen... Lopen, veters strikken, zwemmen, fietsen... Dat is voor haar allemaal nog toekomst.
Maar haar plaats in de virtuele wereld heeft ze alvast gevonden.
Ik heb het gevoel dat iedereen dit soort observaties in de eigen omgeving kan doen.
Een waardeoordeel in de zin van "vroeger was alles beter" kan ik daar niet over geven. Dit is de realiteit...
en daarmee is het ook de realiteit voor het onderwijs.
Deze kinderen laten zich niet gevangen houden in een verleden...
Zij hebben een andere toekomst dan die waar een groot deel van het huidige onderwijs op anticipeert.
meer over het onderzoeksrapport
nieuwsbericht
Jonge kinderen kunnen eerder en beter overweg met een webbrowser, dan dat zij hun veters kunnen strikken.
Wat ik in mijn eigen omgeving al langer zag, wordt nu door een groot onderzoek onder 2200 moeders met kinderen van twee tot vijf jaar oud in de Verenigde Staten, Canada, Europa, Japan, Australië en Nieuw-Zeeland bevestigd.
Op oudjaarsdag kwamen wij met de ICE terug uit Duitsland.
Voor ons zat een jong ouderpaar met een peuter van naar schatting 8 maanden.
Om het kind bezig te houden werd het de iPhone van papa voorgehouden. Met hun drieén waren ze ingespannen de 'Angry Bird'game aan het spelen.
Het meisje wist exact wat ze moest doen... Lopen, veters strikken, zwemmen, fietsen... Dat is voor haar allemaal nog toekomst.
Maar haar plaats in de virtuele wereld heeft ze alvast gevonden.
Ik heb het gevoel dat iedereen dit soort observaties in de eigen omgeving kan doen.
Een waardeoordeel in de zin van "vroeger was alles beter" kan ik daar niet over geven. Dit is de realiteit...
en daarmee is het ook de realiteit voor het onderwijs.
Deze kinderen laten zich niet gevangen houden in een verleden...
Zij hebben een andere toekomst dan die waar een groot deel van het huidige onderwijs op anticipeert.
meer over het onderzoeksrapport
nieuwsbericht
maandag 20 december 2010
leven in twee werelden
Een vakantie foto, Parijs 2010.
Niet gehinderd door het geregelde leven kijk je om je heen en zie je allerlei zaken die anders door je eigen filter buiten je aandacht worden gehouden. Daar is vakantie toch voor? Even bijtanken, een frisse wind door je hoofd laten waaien, nieuwe ideeën opdoen… Even alle ellende buiten sluiten en helemaal gaan voor het grote genieten.
Wij stapten uit de drukke metro en zouden Mont Martre gaan verkennen.
In een rustig parkje maakten we het definitieve plan van aanpak… eerst dit dan dat… en dat plan liep eigenlijk meteen al anders in dat parkje.
Zo in het begin van zo’n dag kijk je meer door de lens dan met je eigen ogen. Wat die digitale camera voor stille revolutie teweeg heeft gebracht is al vaak beschreven. Plaatjes worden maar raak geschoten, de selectie maken we achteraf, tenminste, dat zeggen we… maar wie doet dat nog uit die duizend vakantiefoto’s. Het is toch veel gemakkelijker om alles te bewaren?
Van deze foto wist ik direct dat ik die ging bewaren. Het beeld is een verhaal op zich.
Het is ochtend, ongeveer 11:30 uur. De zwarte man ligt te slapen op de bank. Het zal wel een zwerver zijn, maar het pak dat hij aan heeft houdt ook andere mogelijkheden open…
De vier mensen op de andere bank komen aanlopen… ze zijn moe en moeten even gaan zitten. Het lijkt een familie te zijn, maar ze hebben weinig met elkaar… Ze raken elkaar niet aan, ze bewaren een gepaste afstand tot elkaar; drie keer ongeveer dezelfde ruimte tussen hen in... De man kijkt opzij en schat zijn kansen in. Maar zijn vrouw reageert niet. Het hek is voor de drie dames kennelijk bijzonder interessant.
Hun wereld is netjes afgekaderd. Van de bank tot aan het hek, overzichtelijk… Dat geeft rust. En dat wat ze niet willen zien bestaat niet… De man achter hen zien ze niet,
maar hij ziet hen ook niet. Hij houdt zijn hand voor z’n ogen.
Hun werelden schampen elkaar…
Voor mij is het een beeld dat staat voor de manier waarop we nu leven; bij elkaar, naast elkaar, zonder elkaar en veilig afgesloten van de omgeving…
In de digitale wereld gebruiken we Google als we iets zoeken en Google geeft ons terug wat we willen weten. Op basis van het profiel dat Google heeft opgeslagen krijgen we onze personalized search results terug. Wat er nog meer te vinden is, hoeven we niet te weten, we zijn tevreden met wat Google ons geeft.
We communiceren met onze vrienden uit de vriendenlijst. We leven met hen mee, bekijken hun foto’s, krijgen een melding als zij zich verplaatsen, horen per direct wat ze voor leuks hebben gezien, gekocht, gehoord, gevonden…
Mensen die niet op de vriendenlijst staan bestaan niet…
Het is net het echte leven…
De ‘Social Media’ maken ons niet socialer, ook niet a-socialer…
Samen leven is keuzes maken…
Of dat nou op dat bankje in Parijs is of als je je in de digitale wereld begeeft…
Je bepaalt zelf wat je wilt zien en wat je doet of laat.
Niet gehinderd door het geregelde leven kijk je om je heen en zie je allerlei zaken die anders door je eigen filter buiten je aandacht worden gehouden. Daar is vakantie toch voor? Even bijtanken, een frisse wind door je hoofd laten waaien, nieuwe ideeën opdoen… Even alle ellende buiten sluiten en helemaal gaan voor het grote genieten.
Wij stapten uit de drukke metro en zouden Mont Martre gaan verkennen.
In een rustig parkje maakten we het definitieve plan van aanpak… eerst dit dan dat… en dat plan liep eigenlijk meteen al anders in dat parkje.
Zo in het begin van zo’n dag kijk je meer door de lens dan met je eigen ogen. Wat die digitale camera voor stille revolutie teweeg heeft gebracht is al vaak beschreven. Plaatjes worden maar raak geschoten, de selectie maken we achteraf, tenminste, dat zeggen we… maar wie doet dat nog uit die duizend vakantiefoto’s. Het is toch veel gemakkelijker om alles te bewaren?
Van deze foto wist ik direct dat ik die ging bewaren. Het beeld is een verhaal op zich.
 |
| Van Drop Box |
Het is ochtend, ongeveer 11:30 uur. De zwarte man ligt te slapen op de bank. Het zal wel een zwerver zijn, maar het pak dat hij aan heeft houdt ook andere mogelijkheden open…
De vier mensen op de andere bank komen aanlopen… ze zijn moe en moeten even gaan zitten. Het lijkt een familie te zijn, maar ze hebben weinig met elkaar… Ze raken elkaar niet aan, ze bewaren een gepaste afstand tot elkaar; drie keer ongeveer dezelfde ruimte tussen hen in... De man kijkt opzij en schat zijn kansen in. Maar zijn vrouw reageert niet. Het hek is voor de drie dames kennelijk bijzonder interessant.
Hun wereld is netjes afgekaderd. Van de bank tot aan het hek, overzichtelijk… Dat geeft rust. En dat wat ze niet willen zien bestaat niet… De man achter hen zien ze niet,
maar hij ziet hen ook niet. Hij houdt zijn hand voor z’n ogen.
Hun werelden schampen elkaar…
Voor mij is het een beeld dat staat voor de manier waarop we nu leven; bij elkaar, naast elkaar, zonder elkaar en veilig afgesloten van de omgeving…
In de digitale wereld gebruiken we Google als we iets zoeken en Google geeft ons terug wat we willen weten. Op basis van het profiel dat Google heeft opgeslagen krijgen we onze personalized search results terug. Wat er nog meer te vinden is, hoeven we niet te weten, we zijn tevreden met wat Google ons geeft.
We communiceren met onze vrienden uit de vriendenlijst. We leven met hen mee, bekijken hun foto’s, krijgen een melding als zij zich verplaatsen, horen per direct wat ze voor leuks hebben gezien, gekocht, gehoord, gevonden…
Mensen die niet op de vriendenlijst staan bestaan niet…
Het is net het echte leven…
De ‘Social Media’ maken ons niet socialer, ook niet a-socialer…
Samen leven is keuzes maken…
Of dat nou op dat bankje in Parijs is of als je je in de digitale wereld begeeft…
Je bepaalt zelf wat je wilt zien en wat je doet of laat.
woensdag 24 november 2010
... op zoek naar 'geluksgevoel'...
In eerdere blogbijdragen heb ik geschreven over het profiel van de ‘netwerklerende’.
De ontwikkeling van mensen in de fysieke wereld is door de verschillende ontwikkelingspsychologen helder beschreven. Met het actueel worden van de virtuele wereld wordt er in toenemende mate onderzoek gedaan naar de manier waarop mensen zich in deze omgeving ontwikkelen.
De ontwikkeling loopt voor beide omgevingen behoorlijk gelijk op; pas in de laatste fase loopt deze iets uit elkaar. Voor de virtuele wereld lijkt te gelden:
Fase 5: Entiteit De ‘nieuwe lerende’ is blijvend actief. Hij realiseert zich dat kennis in de groep bestaat en dus nauwelijks meer individueel kan worden gereproduceerd. Zo lang men in de groep actief is zal men bijdragen aan de kennisontwikkeling en dus ook zelf meer kennis opdoen. Het klassieke lineaire leren is nu volledig veranderd in NetwerkLeren. Daarmee is de nieuwe lerende een autonoom lid van de groep geworden. Hij functioneert volledig zelfstandig binnen de groep en kan zich vrij bewegen tussen meerdere groepen.
Het verschil t.o.v. de ontwikkeling in de fysieke wereld zit hem dan in de verplichting om blijvend bij te dragen aan de ‘kennis’ van de groep.
In deze presentatie die hoort bij de les 'signaleren en analyseren' van verschillen Pabo Hogeschool Domstad wordt e.a. nog eens summier uitgelegd:
Op 9 november 2010 werd de eerste TrendRede van Nederland uitgesproken, een initiatief van Nederlandse toekomstdenkers. In deze rede wordt een interessante opmerking gemaakt over de Maslow-piramide:
Nou beschrijft Maslow met zijn piramide geen ontwikkeling. Maar de vervulling van de behoeften die hij in de opeenvolgende niveaus beschrijft zijn wel een voorwaarde voor een evenwichtige ontwikkeling van mensen.
Daarom lijkt de combinatie van de opmerking uit de trendrede met de beschrijving van de laatste fase van ontwikkeling van de NetwerkLerende een hele boeiende. Zou die verplichting om ‘blijvend bij te dragen aan de kennis van de groep’ ook bijdragen aan een het geluksgevoel en het niveau van zelfverwerkelijking?
Voor het onderwijs zijn dit uitdagende vragen…
Stichting Leerplan Ontwikkeling kwam in het licht van deze vragen met een prachtig Kernleerplan Burgerschap.
Het zijn boeiende tijden voor een onderwijsmens....
bronnen:
trendrede
piramide van maslow
netwerklerende
Kernleerplan Burgerschap
interessant om te lezen:
Patti Valkenburg
Wim Veen
De ontwikkeling van mensen in de fysieke wereld is door de verschillende ontwikkelingspsychologen helder beschreven. Met het actueel worden van de virtuele wereld wordt er in toenemende mate onderzoek gedaan naar de manier waarop mensen zich in deze omgeving ontwikkelen.
De ontwikkeling loopt voor beide omgevingen behoorlijk gelijk op; pas in de laatste fase loopt deze iets uit elkaar. Voor de virtuele wereld lijkt te gelden:
Fase 5: Entiteit De ‘nieuwe lerende’ is blijvend actief. Hij realiseert zich dat kennis in de groep bestaat en dus nauwelijks meer individueel kan worden gereproduceerd. Zo lang men in de groep actief is zal men bijdragen aan de kennisontwikkeling en dus ook zelf meer kennis opdoen. Het klassieke lineaire leren is nu volledig veranderd in NetwerkLeren. Daarmee is de nieuwe lerende een autonoom lid van de groep geworden. Hij functioneert volledig zelfstandig binnen de groep en kan zich vrij bewegen tussen meerdere groepen.
Het verschil t.o.v. de ontwikkeling in de fysieke wereld zit hem dan in de verplichting om blijvend bij te dragen aan de ‘kennis’ van de groep.
In deze presentatie die hoort bij de les 'signaleren en analyseren' van verschillen Pabo Hogeschool Domstad wordt e.a. nog eens summier uitgelegd:
Op 9 november 2010 werd de eerste TrendRede van Nederland uitgesproken, een initiatief van Nederlandse toekomstdenkers. In deze rede wordt een interessante opmerking gemaakt over de Maslow-piramide:
Nederland classificeert zich in de wereldtop wanneer het gaat om gemeten geluksgevoel. Nieuwe generaties jongeren scoren zo goed op zelfvertrouwen (Review of General Psychology, september 2010) dat de gangbare meetmodellen tekort schieten. Onderzoekers argumenteren dat de Maslow piramide een nieuwe laag nodig heeft, omdat in de westerse wereld het –huidige hoogste – niveau van zelfverwerkelijking een gegeven is. In Amerika noemt men die nieuwe laag ‘parenting’ (zorgen voor een nieuwe generatie), Nederlandse onderzoekers zoeken het in het bredere ‘zingeving’. Uit een onderzoek dat het Financieele Dagblad en Academia Aemstel uitvoerden naar beleving van werk: “Veel mensen weten eigenlijk niet wat er ‘voorbij Maslow’ nog te doen, te groeien en te beleven valt. Nog mooiere en langere vakanties, nog meer zwembad om het huis, nog meer goeroes met hun eigen visie? Het inspireert niet meer. We willen geen consument zijn. We willen participeren in onze wereld. We willen niet voor niets geleefd hebben”. Een recente documentaire, ‘Alles wat we wilden’, naar de drijfveren van twintigers, verdiept dat beeld. Twintigers bleken vooral te streven naar een leven dat het waard is om herinnerd te worden.
Nou beschrijft Maslow met zijn piramide geen ontwikkeling. Maar de vervulling van de behoeften die hij in de opeenvolgende niveaus beschrijft zijn wel een voorwaarde voor een evenwichtige ontwikkeling van mensen.
Daarom lijkt de combinatie van de opmerking uit de trendrede met de beschrijving van de laatste fase van ontwikkeling van de NetwerkLerende een hele boeiende. Zou die verplichting om ‘blijvend bij te dragen aan de kennis van de groep’ ook bijdragen aan een het geluksgevoel en het niveau van zelfverwerkelijking?
Voor het onderwijs zijn dit uitdagende vragen…
Stichting Leerplan Ontwikkeling kwam in het licht van deze vragen met een prachtig Kernleerplan Burgerschap.
Het zijn boeiende tijden voor een onderwijsmens....
bronnen:
trendrede
piramide van maslow
netwerklerende
Kernleerplan Burgerschap
interessant om te lezen:
Patti Valkenburg
Wim Veen
donderdag 14 oktober 2010
...en als we nou eens een school zouden gaan bouwen...
...hoe zou dat er dan uit zien?
Allereerst; School?
Zullen we daar dan maar 'Leeromgeving' van maken?
En zullen we de 'Leerkracht' binnen die leeromgeving gaan benoemen als 'omgevingsfactor'? En is die leeromgeving dan ingericht met allerlei aanbod? Of is die omgeving meer ingericht op volgen?
Wie is de motor van het leren, wat zet het leren in beweging? Is dat de leerkracht of juist de leerling?
Wat zijn de keuzes die we maken? Als we dan toch mogen bedenken hoe die school er uit zou moeten zien, gaan we dan uit van het 'te behalen resultaat', het eindproduct? Of creeeren we een vertrekpunt..?
M.J. Gelb maakte een analyse van het denken van Leonardo da Vinci. Deze mindmap is gemaakt nav zijn boek; 'Denken als Leonardo da Vinci'.
In onderstaande animatie horen we de stem van Sir Ken Robinson. Zijn woorden worden geanimeerd en geillustreerd met heldere beelden. Sir Ken Robinson beschrijft in heldere bewoordingen zijn visie op 'hoe onderwijs is' en op 'hoe onderwijs zou kunnen zijn'.
Allereerst; School?
Zullen we daar dan maar 'Leeromgeving' van maken?
En zullen we de 'Leerkracht' binnen die leeromgeving gaan benoemen als 'omgevingsfactor'? En is die leeromgeving dan ingericht met allerlei aanbod? Of is die omgeving meer ingericht op volgen?
Wie is de motor van het leren, wat zet het leren in beweging? Is dat de leerkracht of juist de leerling?
Wat zijn de keuzes die we maken? Als we dan toch mogen bedenken hoe die school er uit zou moeten zien, gaan we dan uit van het 'te behalen resultaat', het eindproduct? Of creeeren we een vertrekpunt..?
M.J. Gelb maakte een analyse van het denken van Leonardo da Vinci. Deze mindmap is gemaakt nav zijn boek; 'Denken als Leonardo da Vinci'.
In onderstaande animatie horen we de stem van Sir Ken Robinson. Zijn woorden worden geanimeerd en geillustreerd met heldere beelden. Sir Ken Robinson beschrijft in heldere bewoordingen zijn visie op 'hoe onderwijs is' en op 'hoe onderwijs zou kunnen zijn'.
Abonneren op:
Posts (Atom)
